Je hoort me he, of toch maar niet?
Ben ik misschien blij, omdat jij me verliet?
Je weet, ik heb een droevig leven,
maar waarom liet je mij dit alles beleven?
Je liet me weer alleen,
de tranen kwamen toen jij verdween.
Ik heb weer ruzie, weer met jou,
nu sta ik weer eens in de kou.
Wat doe ik toch steeds weer verkeerd?
Wat heb je eigenlijk van me geleerd?
Je bent zo mooi, je innerlijk hart,
en ik ben nu zo erg verward.
Ik ween, zo in mezelf,
ik krop alles op, zodat ik bederf.
Ik ben niet belangrijk, echt helemaal niet.
Zo voelde ik me gisteren, toen jij me verliet...
Gisteren had ik ruzie met een goeie vriend, hij liet mij gewoon achter op de speelplaats... Daarom dit gedicht.