Ik kan het niet meer aanzien.
Ik probeer haar altijd te helpen, is dit wat ik verdien?
Ze is altijd met mijn gevoel aan het spelen.
Zolang het haar gelukkig maakt kan het me niet zo heel veel schelen.
Over mijn wang rolt een traan.
Waarom doet mijn zus me dit steeds aan.
Als ik huil om haar, lacht zij.
Mijn verdriet maakt haar kennelijk blij.
Vanbinnen heeft ze door alle gebeurtenissen veel pijn.
Daardoor kan ze niet gelukkig zijn.
Ik kan zo ook niet gelukkig zijn maar het begint te wennen.
Hoe kan ik haar helpen als ze mij soms liever niet eens wil kennen????