Even weg van de wereld.
Soms zijn er van die dagen dat ik denk aan niets.
Zijn het wel dagen, wellicht uren, of minuten?
Nee, zelfs dat zijn het niet.
Het zijn momenten, stil beleefd, dat mijn geest
veel verder zweeft dan wat er ligt in het verschiet:
Je bent er wel maar ook weer niet.
‘k weet niet goed hoe te zeggen,
‘t is ook niet uit te leggen,
waar ik dan toef.
Is het nog wel werklijkheid,
de beelden, waar mijn geest langs glijdt,
die wel gezien, maar onbegrepen
in mijn geest worden geslepen
scherp, met een diamanten mes.
Ik weet het niet, ik weet het wel
en geniet van elke tel, dat het niet-zijn duurt.
En ik mijn geest, nu ongestuurd,
laat dwalen langs de rand,
waar hij stoppen moet,
maar het niet kan.
Dat zijn van die momenten,
dat het leven goed en mooi is.
Het leven een gedicht is,
dat ik weer steeds herlees.
Maar ‘k vrees met grote vrees,
dat voor ik het besef,
de slotzin haast in zicht is.
Koos 23-9-2003
Auteur: kooshaydn | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 23 september 2003 | ||
Thema's: |