Scherven brengen geluk
Maar ik loop er wel onder gebukt
Ik hou van het leven
Maar sta voor de toekomst te beven

Al wat ik ook maar doe
Geeft mij niets dan een mondiaal gedoe
Alles zou ik geven
Werden ooit mij fouten vergeven

Toch ben ik ook maar mens
Die het steeds probeert naar ieders wens
Want ‘t is mij om ’t even
Als mijn kinderen ook maar leven

Kin’dren lachen met mij
Doch staan ze steeds voor mij zij aan zij
Want Ik heb gegeven
Die enige liefde tot ’t leven

Hun tijd heeft welzijn
Maar ooit was het wel eens niet zo fijn
Wij moesten meer streven
Om wat te kunnen verder leven

Zie kind nu sta jij daar
En word jij plots ook het leven gewaar
Als wij dan eens sterven
Om het jullie te laten erven