Krassen
Vlijmscherp en zilverkleurig
raakt voorzichtig mijn huid
het maakt een diepe kras
en een zacht en mooi geluid
Bloed overal op mijn arm
mijn been mijn buik mijn hand
ik denk aan jou, altijd
aan al die trammelant
Stiekem waar ik ook ben
pak ik mijn voorwerp maar hou het beperkt
doe het heel voorzichtig
zodat helemaal niemand het ook maar merkt
Als ik 's ochtends opsta
kijk ik naar mijn wonden en heb spijt
wat later doe ik het gewoon weer
al wat het nodig heeft is tijd
Zeg niet dat het fout is
nee het is niet verkeerd
misschien is het ziek en anders
maar het is wat mijn hart nu begeerd
Ik heb nu niets anders
niet anders dan mezelf
ik heb nu niets anders
dan haat en verdelf...
Reacties op dit gedicht
| Lize: | Woensdag, november 05, 2003 11:50 |
| Pakkend verwoord, maar een ietwat negatiever thema... Ik hoop dat je ondertussen al de moed en sterkte hebt gevonden om met iemand over je gevoelens te praten. (Ook het schrijven van gedichten kan helpen, bij mij in elk geval wel!) Jezelf bloot geven is moeilijk en soms wordt je gekwetst, maar eens komt de persoon die ook al die reeds geleden pijn ook de moeite waard maakt en die je openheid niet zal misbruiken. Steeds zullen er dingen tegenslaan, maar je bent sterk genoeg en nooit alleen o |
|
| nanceke: | Vrijdag, oktober 03, 2003 19:20 |
| een heel mooi gedicht. ik doe dat namelijk ook en iedere keer heb ik er ook weer spijt van . iki begrijp je verdriet heel goed .als je er wil over praten mail me gewoon . het leven is soms gewoon te hard,voor iedereen . veel sterkte nog knuffels nanceke xxxxx |
|
| snottebel: | Donderdag, september 25, 2003 07:03 |
| Mooi beschreven! Ja en het is zeer goed te begrijpen dat je dit doet want het is verslavend... Dus als het eens goed tussen je 2 oren zit is het moeilijk voor het eruit te krijgen! Maar probeer over jezelf te praten met iemand! Ook al zal dit waarschijnlijk moeilijk voor je zijn.... Ik hoop dat je niet meer te vaak moet opstaan met spijt! Sterkte hoor! Groetjes |
|
| ikkuh: | Woensdag, september 24, 2003 22:03 |
| hey mooi gedicht herken mezelf en het gedrag van goede vrienden hierin... zoals je het brengt, zo is het ook zoals t voelt =) dank je liefs knuffel kuzz jorinde |
|
| Ton Rijkers: | Woensdag, september 24, 2003 21:14 |
| Hoi Elvirna, Droevig...dat word ik hiervan want dit is een weg van verdriet... Lees a.u.b. mijn gedicht over dit onderwerp eens...het heet Automutilatie... Veel sterkte en groetjes, Ton |
|
| ies: | Woensdag, september 24, 2003 20:46 |
| Hey, ik vind jouw gedicht heel mooi niet omdat ik mezelf erin herken maar omdat mijn vriendin zich ook sneed, ik weet niet wat ik moet doen om haar te helpen en daarom probeer ik haar zoveel mogelijk in haar waarde te laten, maar jij moet altijd blijven beseffen dat er mensen zijn die om je geven, liefs Ies |
|
| brinkieloontje: | Woensdag, september 24, 2003 20:30 |
| ps mooi gedihct! |
|
| Luijkx: | Woensdag, september 24, 2003 20:30 |
| Je hebt het heel mooi omschreven, al zit er een gruwelijke boodschap achter. Misschien dat je hulp moet gaan zoeken, dit kan je niet in je eentje oplossen. Je probeert je woede kwijt te raken door jezelf te pijnigen, maar daar schiet je niets mee op. Praten is het vervelendste en het moeilijkste, maar wel het beste. Heel veel sterkte Liefs, Laura |
|
| brinkieloontje: | Woensdag, september 24, 2003 20:30 |
| kop op joh!! stekrte!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Elvirna | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 september 2003 | ||
| Thema's: | ||