Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Ontknopt
Deze ogen doden
kijk me niet meer aan
De ijstijd van mijn nabijheid
is hopeloos bevroren
ik besmet besmeur verziek
laat me nu maar gaan
Dit is geen kalme zee
drenkeling zul je zijn
gevangen in mijn doolhof
van voorgoed verloren
Dus ren.. nu het nog kan
bespaar jezelf de pijn
Maar dovemansoren horen
dieper dan bedoelen
en blinde ogen kijken
veel verder dan we voelen
De warmte van je lach
ontknopt mijn stille hoop
Reacties op dit gedicht
DOREEN vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
miepjuh
:
Vrijdag, oktober 03, 2003 10:31
ontzettend mooi gedaan!!! kword er stil van....
kiss
kokosnoot
:
Donderdag, september 25, 2003 15:21
Heel mooi!!
Hoop is goed! Vaak naar die lach kijken;)
Over dit gedicht
Auteur:
DOREEN
Gecontroleerd door:
Firebolt
Gepubliceerd op:
25 september 2003
Thema's:
[Liefde]
[Angst]
[Onzekerheid]