Met angst door het leven
In angst met de dood
Moet een mens steeds streven
Voor ‘t dagelijks brood
Wie zou durven zeggen
Ik, nooit bang geweest
Wie zou durven lachen
Blikt en spiegelt eerst
Je moet je steeds weren
Tegen vrees of blaam
’t steekt in alle kleren
En gluurt door elk raam
’t is mij om het even
Hoe angst mij aangrijpt
‘k zal mij toch niet geven
Hoe ik ze ook knijp
Maar ‘k zal nooit ontkennen
en steeds openstaan
om hen die wegrennen
Uit angst, bij te staan
Angst is een inbeelding
‘t is een naar gevoel
Maar ik hoop slecht één ding
Geeft het op zijn smoel