Er zijn van die dagen
dat ik de hartstreek doorpriem
met het weke schuldgevoel
dat achterloopt als een oude klok
en spookachtig het uur herhaalt.
Er zijn van die berichten
waar zelfs de diepste denker
onder bezwijkt omdat hij verzinkt
in de wartaal om hem heen.
Iedereen wil het beste
alhoewel mager is de opbrengst,
alle theorieen doen de praktijk geweld aan
evenals de idealen die doven
in 's mensen ogen.
Wanneer zullen handen grijpen
de klonters van het verzet
om ze te aanbidden
in gewijde relikwieen ?