Ondanks dat je ziek was wist je me altijd nog op te vrolijken
Nog steeds vraag ik me af waarom nou net jij...
Maar ik denk niet dat ik daar ooit een antwoord op krijg.

Na een half jaar voelt het nog alsof je nog steeds niet echt weg bent...
En niemand die dit gevoel echt kent.

Ik wil gewoon nog bij je zijn, je hand kunnen vast pakken
gewoon zoals alles eerst nog "gewoon" was...
alleen zo zal het nooit meer worden..

Papa je bent er niet meer, de dingen tussen jouw en mij zijn niet meer, het is voorbij
maar toch leef je verder in mij.

Jij was mijn alles, en dat wat ik nu ben heb jij me gegeven
Ik zal altijd in je blijven geloven en mn verdriet om jouw zal nooit doven...

Ik hoop dat je vanaf daar boven naar me zult kijken, en ik weet ooit zul je je hand naar me uitrijken...

Papa ik hou van je