Ik ben op een eiland
overdekt door groen
ik lig daar zomaar
geen idee wat ik er kom doen
Ik lig op een weide
nat van de dauw
met madeliefjes rond mij
alsof ik het zo wou
Ik sta recht en kijk rond mij
ik herken het hier niet
alles is zo mooi
dat je geen tijd heb om alles te benoemen dat je ziet
Na een tijdje wandelen
kom ik bij een rivier
ik wil hem verder bewonderen
dus blijf ik nog even hier
Opeens verandert de lucht van kleur
en schijnt op het water
dat dit wellicht zonsopgang is
besef ik pas later
Ik kijk nog een tijdje naar de lucht
door deze nieuwe kleur krijgt het eiland een nieuwe schijn
één die ik tevoren niet miste
maar waarvan ik nu weet dat het zo hoort te zijn
Langzaamaan , alsof het licht hen wekt
komen alle dieren tevoorschijn
zoveel heb ik er nog nooit gezien
maar hier moet het blijkbaar zo zijn
Opeens loop ik tegen een treurwilg aan
vreemd genoeg doet het minder pijn
volgens mij wel tien keer minder
dan wanneer ik gewoon thuis zou zijn
De treurwilg schijnt minder treurig dan zou moeten
de bladeren lijken goudkleurig door zonneschijn
vogels kwetteren opgewekt terwijl ze hun nestjes bouwen
kan je dan wel ongelukkig zijn ?
Ik loop vrolijk verder
tot aan een bloemenveld
zoveel verschillende soorten
ik had ze graag geteld
Opeens stapte er totaal overwacht
een jongen op mij af
hij begreep mij en ik hem
toen hij zijn hand aan mij gaf
Ik weet niet hoelang we dansten
de muziek verbied mij nu al op te houden
ze roept me op om verder te doen
alsof we nooit stoppen zouden
en inderdaad
dat deden we ook niet ...
Moeilijk , je inbeelden dat de zon ooit weer zou ondergaan