wel vaker probeer ik tegelijk: orde brengen,
hamsters eten geven, participeren aan enquêtes
over instantopvoeding, de winter vervloeken,
panikeren om niks te kalmeren, lijstjes maken en
toch nog vergeten welke dag er morgen komt.
gedachten wassen, winkelwagentjes temmen,
dromen strijken (meestal te warm), schrijven
wat er in me leeft (als ik er tijd voor heb).
zo tussendoor wat ook nog moest: vergeten.
ogen dicht en zo wissen wat ik weet. misschien
is het te vroeg om tegelijk ook lief te hebben.
een knipoog als twinkelteken, zegt: nog even
niet. eerst nog leren, genieten van leven, zo
vlokjes happen zonder stikken. misschien dat
het dan eindelijk kan, volle ogen openkijken.