VIRUS
Mijn arme hoofd..
vol van 'n dier met klauwen
maakt onontkoombaar
dat ik terug naar af ga
Elke weerstand binnenin
verzwakt door grommen,grauwen
verhitte gedachten dringen in
als substantie zonder massa
Mezelf niet meer vinden
is vreemd en abnormaal
bezorgt me koude koorts
en 'n ongrijpbaar gevoel
Want dit virus zonder naam
is een woord zonder taal
alleen zielen zonder raam
voelen wat ik bedoel..
vol van 'n dier met klauwen
maakt onontkoombaar
dat ik terug naar af ga
Elke weerstand binnenin
verzwakt door grommen,grauwen
verhitte gedachten dringen in
als substantie zonder massa
Mezelf niet meer vinden
is vreemd en abnormaal
bezorgt me koude koorts
en 'n ongrijpbaar gevoel
Want dit virus zonder naam
is een woord zonder taal
alleen zielen zonder raam
voelen wat ik bedoel..
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Maandag, september 29, 2003 20:27 |
| Mooi verwoord, en herkenbaar,... maar eens zal je het antistof vinden tegen de virus. sterkte & knuffs. Boudaatje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: DOREEN | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 september 2003 | ||
| Thema's: | ||