Jij was er altijd voor mij.
Bij jou voelde ik me veilig
Onafscheidelijk dacht ik maar nu meer
als 4 jaar zie ik je niet meer.
Elke dag doet het me meer en meer zeer.
Ik kijk elke dag naar je foto en moet
ik lachen en huilen tegelijk.
In de vreselijkste dagen van mijn leven zag ik je weer.
Toen ik je zag wist ik niet wat ik voelde
verdriet om mijn tante jou oma en
blijheid dat ik je weer zag.
Om je te zien huilen deed me heel erg veel zeer, maar
troosten ging niet omdat ik zelf ook teveel
verdriet had en nog steeds.
Hoe ik me van binnen voel weet niemand
en dat kan ik niet uitleggen.
Het enige wat ik tegen je kan zeggen is
dat ik je heel erg mis en dat ik naast mijn
neef mijn beste vriend ben kwijt geraakt.
Dat je niet meer bij ons mag komen doet me
veel pijn en verdriet.
Ik denk nog vaak aan de leuke en gekke dingen
die we deden samen, samen zijn zal misschien
nooit meer zo zijn.
Als ik daar aan denk doet het me heel veel pijn.
Ik wil dat je weet dat ik er altijd voor je
ben en dat ik je nooit zal laten zakken nooit
ik zal altijd voor je blijven vechten voor altijd.
En misschien komt er ooit nog een dag dat we weer
gekke en leuke dingen kunnen doen samen.
Tot die dag blijf ik naar je foto kijken
en dubbele gevoelens houden.
Die zal ik blijven houden totdat ik je weer
mag vasthouden en mag vertellen hoeveel ik van je hou.


Michael ik mis je zo.