witte ridder
Daar kwam hij, in een witte mantel
Niet uit liefde, geen wit paard
Op een zwarte hengst, ogen vol haat
Wraak in zijn hart
Wraak voor de jongen die hij eens was
Zijn zwaard geheven in smart
Een ziel, als een litteken dat nooit genas
De jongen die zij waren vergeten
Ooit hadden zij zijn buik open gereten
Om te sterven achter gelaten
Opgelapt en gehecht door zijn maten
Nu in aantocht voor zijn genoegdoening
Zes snelle stoten met zijn zwaard, geen wroeging
Zes doden, nooit vergeven
Niet uit liefde, geen wit paard
Op een zwarte hengst, ogen vol haat
Wraak in zijn hart
Wraak voor de jongen die hij eens was
Zijn zwaard geheven in smart
Een ziel, als een litteken dat nooit genas
De jongen die zij waren vergeten
Ooit hadden zij zijn buik open gereten
Om te sterven achter gelaten
Opgelapt en gehecht door zijn maten
Nu in aantocht voor zijn genoegdoening
Zes snelle stoten met zijn zwaard, geen wroeging
Zes doden, nooit vergeven
Reacties op dit gedicht
| Bart De Mulder: | Donderdag, november 20, 2003 14:10 |
| mooi... echt waar kga nu verder met je andere gedichten te lezen... ciao |
|
| greet1002: | Maandag, september 29, 2003 17:54 |
| Betekenisvolle stilte achter dit scherm... xxx Greet |
|
| Oorlam: | Maandag, september 29, 2003 15:55 |
| prachtig, WOW! gelukkig is alles met mijn buik ok (alhoewel) |
|
| Green Tea: | Maandag, september 29, 2003 15:21 |
| Krachtig! Mooi geschreven! Liefs , |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Caroline van Geel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 september 2003 | ||
| Thema's: | ||