Aan het graf
op plekjes waar wij samen liepen
onschuldig elkaars namen riepen
dwalen telkens mijn gedachten af
naar de raadsels rond jouw zwijgend graf
ik zie de plastic bloempjes staan
en streel de steen op een verleden
door God weet wie, zo afgesneden
ik besluit te gaan - een traan
ligt roerloos op het krakend pad
ik heb je innig liefgehad
Reacties op dit gedicht
| Stompie: | Donderdag, oktober 02, 2003 10:31 |
| Dit is nog eens stijl! Dat ik je schrijfkwaliteit nu pas ontdek... heb in te halen. | |
| Evenstar21: | Dinsdag, september 30, 2003 18:09 |
| dit is pure emotie.....aangrijpend! kuzzzzzzzzzz |
|
| pricilla: | Dinsdag, september 30, 2003 11:27 |
| *slik..* Prachtig geschreven.. Liefs knuff pricilla |
|
| jazzzz: | Dinsdag, september 30, 2003 11:10 |
| ... zo mooi liefs, |
|
| vinkje: | Dinsdag, september 30, 2003 11:02 |
| mooi,...ontroerend. Liefs! |
|
| Engeltjuh: | Dinsdag, september 30, 2003 01:34 |
| triest, maar mooi gedicht. sterkte. liefs van amber |
|
Over dit gedicht
| Auteur: hansie | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2003 | ||
| Thema's: | ||