Wie behoedt mij.
Wie zou mij kunnen behoeden
een last te zijn voor man en kind
als ik niet meer kan bevroeden
wat ons aan elkaar verbindt.Kan ik niet meer uit de voeten
wil van niets afhankelijk zijn
zal er iets gebeuren moeten
want zó te leven doet pijn.17/02/02 ©Janneke
Reacties op dit gedicht
| Wheelgranny: | Zaterdag, november 15, 2003 00:16 |
| Ik reageer laat op dit gedichtje, maar ik herken hier heel veel in. Soms is de pijn ondraaglijk en voel je je overbodig, omdat je niet meer helemaal compleet bent. Maar gelukkig verandert een een ander met de tijd, zoals we intussen weten. Liefs en een knuffeltje Tonnie |
|
| P.Altena: | Woensdag, oktober 01, 2003 19:30 |
| Janneke, De grootste angst is de angst voor de angst. Maar je leeft nu, en als je je steeds maar zorgen maakt over de toekomst, dan heb je in die toekomst, als het dan minder gaat, niets om je aan op te beuren. Mooi geschreven, groetjes, Peter |
|
| Janny Hoogendam: | Woensdag, oktober 01, 2003 16:31 |
| Janneke, niet aan denken. Mooi gedichtje en ook duidelijk. Veel mensen zijn hier bang voor Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Janneke Koster-Baas | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 01 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||