Geluiden zijn vertrokken
alleen de zee en ik
meeuwen boven golven
voetstappen van geweest
overal waar ik loop
met de wind door m'n haren
luister ik naar mijn gedachten
zonder me af te laten leiden
door stemmen van buitenaf
geluiden zijn vertrokken
toch ben ik niet alleen
maar dichter bij mezelf
dan ooit.....
Reacties op dit gedicht
| michris: | Woensdag, oktober 01, 2003 23:51 |
| ...de zee....ook mijn plek, om me terug te trekken in stille rust...me even te wanen buiten de wereld van alle dag..in gedachten volg ik je voetstappen van geweest.. liefs, michris |
|
| wil melker: | Woensdag, oktober 01, 2003 22:12 |
| lieve Roxette, je hebt je gedachten laten wiegen op de wind, laten koesteren door de stille beweging van golven in de branding vond je jezelf in een zee van leven. Mooi .. zo mooi. liefs wil |
|
| jazzzz: | Woensdag, oktober 01, 2003 22:08 |
| klasse! echt heel mooi! liefs, |
|
| bunnie: | Woensdag, oktober 01, 2003 22:04 |
| als ik dit lees is het net of ik mezelf daar zie en voel lopen klasse geschreven rox... veel liefs anita |
|
| christina: | Woensdag, oktober 01, 2003 21:45 |
| geniet van de stilte soms kan die zo mooi zijn lekker 1 met jezelf liefs christa |
|
| Rep: | Woensdag, oktober 01, 2003 21:41 |
| soms is rust en stilte fijn... net zo fijn als dit gedicht dit gedicht is rust en stilte maar verdiend applaus! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nina Laverona | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 01 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||