Vol met melodramatisch geauwehoer

spuwde zij druppels dauw haar mond uit

recht op het plastic van mijn net gepoetste bril

brabbelde iets over de kwaliteit van leven;

'Mens hij is dood, met d o o d, rot op, graaf een kuil voor jezelf,

en je gelul.'

Ik dacht het en misschien zei ik het ook wel, recht in

haar dik filantropisch vol medeleven gezicht

dat trots boven het spreekgestoelte

uitwauwelde over het terugkeren naar de bron

of zoiets, ze leek in de verte op Jasser Arafat

omdat ze Amerikaanse is heb ik haar dat dan ook

maar medegedeeld

Kwaliteit van leven zit puur in het kunnen staan op eigen benen

niet zwerven in vacuum, luchtloze zolders met zwevende veren

het scheren van daken, fladderend vallend, tuimelend storten

zich boven op de iepenhouten kist, die hij zelf nog uitzocht voordat

De stekker uit het stopcontact

de stroom viel uit

zijn hand de hond

de kat, zijn benen

Nee dan de kwaliteit van leven, ik zal het zeggen

met twee benen in het graf al 13 jaar

pas als hij rust vindt kan hij leven

en bij mijn weten neemt hij

kwaliteit dan om het even

Dwaal ik weer weg hier in een vochtige kerk

de houten bank vormt hard mijn billen

straks moet ik nog lezen, met klamme handjes

maar mijn stem zal niet trillen voor hem

breng ik eer aan achternaam, blijf ik sterk