De zon zet trots zijn eerste licht in de week

als laatste tijgers sluipen uit de discotheek

ik sta nog wakker, met sigaret in de mond

omdat ik vannacht geen bed slaapverwekkend vond

Het raam spiegelt, dus ik kijk mezelf in het gezicht

kan in mijn wallen tellen in het saaie ochtendlicht

De waas die over het glas aait voelt nat

Alsof in het gordijn een regenbui zich verstopt had

Terwijl ik me omdraai zie ik een geboortekaart

Getekend en gesigneerd door jou, jij hebt het gemaakt

Toen ik voor het eerst licht zag in mijn ramen

jij doopte mij, peetoom, altijd waren we samen

Weer kijk ik naar het herfstige buiten koud

precies zoals jij het plande, zonder rouw

muziek, gedichten hoop en boven wanhoop moed

die uit jouw vertrek genoeg inspiratie oproept

Voor jou is geen ander, God is de mal al eeuwen kwijt

nu ook het origineel verloren is in tijd

Zullen we op zoek moeten naar b-selecties

 die kunnen tippen aan jou porcelein, zij het servies

De zon breekt door valt hard binnen de kamer

krijg ik plots een vermoeidheid, klap van de hamer

val ik achterstevoren op mijn bed en slaap direct

tot ik je zie, zie je, ik had mijn wekker niet gezet