Papa en de blauwe nagellak
Nooit zal ik vergeten
Hoe je naar mij keek
Probeerde het te verbergen
En hoe ik je blik ontweek
Ging op mijn handen zitten
Zodat jij helemaal niets zag
Maar hield het niet lang vol
Het was iets wat van jou niet mag
Was wezen spelen na schooltijd
Bij zomaar een vriendin
Maar de nagellak op mijn nagels
Was helemaal niet naar jou zin
Het was van die blauwe
Voor mij de mooiste kleur
Dat jij toen zo boos werd
Is iets dat ik nog betreur
Ik kan nu na al die jaren
Begrijpen hoe jij je voelde toen
En als ik nu zou kunnen
Kreeg je een dikke zoen
Vandaag lak ik mijn nagels
Met het allermooiste blauw
En als ik er dan naar kijk
Weet ik hoeveel ik nog steeds van je hou
Je bent nu daar hoog boven
En kijkt vast even naar benee
Ik zie hoe jij je hoofd schud
Denkt die kleur, valt toch best wel mee
Ton Rijkers: | Donderdag, oktober 02, 2003 20:25 |
Hoi Goverdina, Wellicht heeft hij ooit een blauwtje gelopen...haha Maar serieus nu... Hieruit blijkt wel weer eens hoe ouders soms geheel ten onrechte over onschuldige kleinigheden kunnen vallen...Ik zag het ook bij mijn ouders en...ik probeerde ervan te leren... Groetjes, Ton |
|
jessica sonnenberg: | Donderdag, oktober 02, 2003 16:02 |
jeetje,ik word er helemaal stil van!echt mooi geschreven! ga zo door! groetjes jessica |
|
Evenstar21: | Donderdag, oktober 02, 2003 15:36 |
lief:) kuzzzzz |
|
Oorlam: | Donderdag, oktober 02, 2003 14:20 |
Zeer Blauwlief! | |
bunnie: | Donderdag, oktober 02, 2003 13:14 |
schitterend geschreven zo liefdevol hij zal van boven er vast om moeten lachen veel liefs bun |
|
Stefan Lievers: | Donderdag, oktober 02, 2003 12:18 |
Deze is echt heel lief Goverdina (K) Stefan |
|
Auteur: Goverdina | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 02 oktober 2003 | ||
Thema's: |