De gevangen gevoelens
Mijn lichaam was mijn gevangenis,
de gevoelens werden geamputeerd,
door de dokter met naam God.
Jaren later heeft hij
me voorlopig vrij gelaten
en schonk me weer gevoelens.
Plots sta ik voor een tweestrijd,
zonder het te weten voor mezelf,
word ik geleid naar dat doel.
Zij is ongeneeslijk ziek
en heeft slechts 3 maanden
van haar leven te gaan.
Vrienden lieten haar vallen
omdat ze het niet aan kunnen,
haar tot het einde te vergezellen.
Maar kan ik het wel aan?
Heb ik genoeg lef?
Ga ik er niet onder uit?
Als dat zo zou zijn,
geef ik iedereen de raad,
onderschat nooit jezelf.
Reacties op dit gedicht
| anja biwoman: | Donderdag, juni 16, 2005 10:44 |
| ja ik herken dit zo, heb mijn zusje verzorgd tot aan de dood, mensen zijn bang en gaan op de loop, sterkte anja |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 02 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||