Vaak moet ik aan je denken, zonder echte reden,
er komt dan ineens iets bij me op uit het gelukkige verleden.
Maar vandaag was jij niet zomaar in mijn gedachten,
je verloor vier jaar geleden je laatste krachten.
Een half jaar lang heb jij toen alles gegeven,
om nog langer met ons te kunnen leven.
Helaas verloor je toen de ongelijke strijd,
en ben ik je nu al vier jaar kwijt.
Lieve pa ik mis je nog iedere dag,
jouw dood is en blijft mijn grootste tegenslag.
Ik weet nu dat mijn leven nooit meer hetzelfde zal zijn,
nooit zal ik leven zonder deze pijn.
Pijn van gemis, een groot verdriet,
helaas bestaat er geen tijdslimiet.
Dit verdriet zal nooit meer overgaan,
alleen in gedachten zal je nog jaren voort blijven bestaan.