Dit gedicht heb ik geschreven voor een verhaal waar ik aan bezig ben. Het gedicht gaat over een *stief*moeder dat afscheid neemt van haar dochter. De dochter gaat op reis om haarzelf te leren kennen. Ik denk dat het gedicht op deze manier wel wat duidelijker word als men dit weet :).
Have fun!
*Vaarwel*
“Mijn liefste dochter,
Ik heb nu 16 jaar voor je gezorgd.
Ik ben bang om je te laten gaan,
Want het maakt me bezorgd.
Ik weet niet waar je heen gaat,
En wat je allemaal gaat beleven.
Wat voor gevaren je allemaal tegenkomt,
Maar daarom wil ik je dit nog ff geven:
Naur-ondo, Alu-ondo, Me'urramya-ondo,
Vuursteen, Watersteen, Dondersteen.
Laat het je geluk brengen,
En hopelijk niet heen.
Neem het voor altijd met je mee,
En laat het je helpen in moeilijke tijden.
Keer terug wanneer je de kans hebt,
En laat ons dan niet weer scheiden.”
*Adriël*
*04-10-2003*