Ze was maar een meisje,
niet speciaal om te zien.
Ze was maar een meisje
niet bijzonder slim bovendien
Zomaar ergens geboren,
niet uit liefde, gewoon zomaar.
Niet eentje als zovelen
ze was moeilijk, wilde niets delen
Alle aandacht van omheen
wilde ze voor zich alleen
Negatieve aandacht,
het gaf haar geen kracht.
ingehouden woede het kwam eruit
negatieve klanken, wat een rot geluid!
alles was negatief
ze was niet lief
ze was een plaagggeest en agressief
ze was niet lief
hoe ze liep en haar hoofd verhief
nee, ze was niet lief.
alleen voor mensen van dichtbij
ze kenden haar, maar ze was nooit blij.
ze gilde overal doorheen
ze was niet lief maar rot en gemeen
ja, zo was ze in het begin
maar er groeide iets binnenin.
Er groeide iets dat niemand zag
maar ze genoot van iedere dag.
Ze vonden haar creatief,
maar nog steeds ze was niet lief.
ze verloor de strijd
verloor haar creativiteit.
maar ze won de liefde van een kind
van zomaar een meisje dat haar bemind.
een meisje zomaar geboren...
uit liefde
een meisje zo anders dan zij
lief, zacht, vrolijk en blij.
liefde zoals ze dat nooit eerder had gevoeld
ze was gelukkig zo had ze het bedoeld
maar verder; ze was niet lief
verbaal te sterk en te negatief.
een meisje hoort lief,
maar zo was ze niet
altijd klagen, soms depressief
ze was niet uit liefde geboren
had geen liefde ontvangen
hoe konden ze liefde van haar verlangen?
alleen het kind dat was haar geluk
al haar liefde ging erheen, het kon niet stuk
Alleen van binnen bleef ze rot
ze stortte in, ze ging kapot.
ze verlangde naar het licht,
het Koninkrijk van God
maar daar kon ze niet heen, want ze was niet lief,
ze was rot!
negatieve aandacht
het gaf haar geen kracht
positieve aandacht kreeg ze door het te geven
het hield haar in leven
die aandacht gaf haar macht,
energie en nieuwe kracht.
maar toen op een dag
een uitputtingsslag
het werd heer teveel
ze sloot zich af van het geheel
niemand was haar kwijt,
voor zoeken was geen tijd.
in de wereld van haast
werd over haar heen geraasd
het was haar eigen schuld....
de had zichzelf opgesloten
en zichzelf met negatieve gevoelens overgoten.
ze kon geen kant op ze kon nergens heen.
de tranen steeds hoger maar ze was maar alleen.
ze was zomaar een meisje, niet bijzonder..gewoon zomaar een
tot haar geest haar lichaam verliet
ze was verdronken in haar eigen verdriet.