Lang
Lang heb ik mezelf een liefde voorgehouden.
Bang dat niemand weer van mij zou gaan houden.
Waarom dook ik zo snel in een relatie?
Daarom ging ik bij jou uit de gratie.
Dom was het om alles te willen ontvluchten.
Stom om niet mijn hart te laten luchten.
Toch ben ik er nu wel achter.
Doch komt de klap niets zachter.
Zeker is het voor mij nog niet helemaal gedaan.
Weker zijn mijn gevoelens die nu ontstaan.
Opeens merk ik, ik wil haar eigenlijk nog niet kwijt.
Eveneens weet ik, ze past niet bij mij, die meid.
Langer samenblijven had mij en ook jou gebroken.
Banger alleen, maar toch maar in ’t leven gedoken.
Pasje 2-9-2003
Desiree Even: | Maandag, oktober 13, 2003 23:45 |
Wauw! Ik heb er geen woorden voor! Liefs Dees. XXX | |
bia: | Woensdag, oktober 08, 2003 23:36 |
wowwwww,maar je heb wel gelijk ik heb een jaar gewacht voordat ik aan iets nieuws begon..en heel misschien nog iets tevroeg eigenlijk.... kus biiii | |
katja: | Woensdag, oktober 08, 2003 20:41 |
heel mooi neergezet. ik wilde 'hem' tot kort geleden ook nog niet kwijt, terwijl ik wist dat het niets meer kon worden. het blijft lastig, maar uiteindelijk zal de pijn slijten denk ik dan maar. veel liefs en sterkte er nog mee, katja | |
Wheelgranny: | Woensdag, oktober 08, 2003 20:37 |
Dag Pasje m'n zoon(tje), Altijd wel geweten, dat je veel gevoel kwijt kunt in het dichten en ik moet zeggen: Het lukt je heel goed! Het gevoel dat je erin legt is belangrijker, dan het ritme. En... deze kende ik volgens mij al. Goed verwoord! Jouw moederke |
|
kokosnoot: | Woensdag, oktober 08, 2003 20:03 |
Sterkte.. Liefs... |
|
Auteur: Pascal Janssen | ||
Gecontroleerd door: ;o)x | ||
Gepubliceerd op: 08 oktober 2003 | ||
Thema's: |