Vaag stelde ik mezelf de vraag, waar het woord van de zin in mijn hoofd

vandaan kwam, maar ik begreep mezelf niet

Dus probeerde ik mij meer duidelijkheid te verschaffen, door middel van

gespecificeerde voorbeelden van hetgeen dat

Dwarszat als een balk in mijn strottenhoofd, kon ik er niet meer tegen

niet te weten waar inspiratie woont in mijn hoofd

Ik klopte langzaam maar zeker aan op deuren met obscene naambordjes

'schizofrenie praatgroep', en maakte me sappel

Druk, drukker, drukst over het feit dat niemand zoals ik was behalve

me, myself and ik, het beeld dat de spiegel aan mijn oog gaf

Was dat ik? De sprong die voor de hand lag, nam ik niet, had het lef

niet, durfde slechts mezelf aan te kijken door gespreide vingers 

Horror film ben ik, en speel mezelf tegen beter weten af, het geluid

op stil, dus alleen het bloed zie ik druipen

Horen doe ik niet het huilen van de wolf, het kraken van het bos,

breken van de oogkas, leegsijpelen van organen

Veroordeeld tot een klein obscuur publiek in achteraf bioscopen

zonder greintje wereldbeeld, freaks

Outcast van de samenleving geworden ondanks grote daden

kunst, poezie en muziek, ik maak het

Gecensureerd door instanties onzichtbaar voor het blote oog

een hersencel microscopisch klein

Belet me telkens weer mezelf te zijn, en met anderen te delen

zwarte kanten van mijn verschrikte ziel