Nu draag ik weer je liefde
een zomersspel bij een koude dag
het glas op tafel draai ik om
en tik met een theelepel
het ritme van je muziek
Je woord, de klank van je stem
spreidde zich uit over het hemelblauw
helend gebroken hart
en ziel
In de motregen dat het land
dompelt in een herfstsfeer
veeg ik je naam
van het raam
En blik met je fotoalbum op schoot
terug naar de winter
toen ik je als
een bevroren zwaan op het ijs zag
| kokosnoot: | Donderdag, oktober 09, 2003 11:33 |
| Ontroerend! heel erg mooi! liefs.. |
|
| Erna Muermans: | Donderdag, oktober 09, 2003 00:44 |
| kwadheid voel ik in je gedicht liefs erna |
|
| christina: | Donderdag, oktober 09, 2003 00:43 |
| .... prachtig weet even niets te zeggen liefs christa |
|
| xavion: | Donderdag, oktober 09, 2003 00:22 |
| Aangrijpend, herkenbaar, Voelbaar, rakend... Kortom erg knap geschreven! Vriendelijke groet, XaVioN... |
|
| Auteur: wijnand. | ||
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 09 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||