Wat staat mijn geluk in de weg?
Of sta ik soms zelf in de weg?
Deze prangende vraag, de vlijmscherpe synthese van mijn leven
Maar ben ik dan de enige mens die toch wel eens nadenkt
over de nietigheid van het bestaan en onze rol daar in?
Nee!
laverend tussen hoop, liefde, onrust en wanhoop
Verklaren we onze westerse samenleving failliet
Het is de leegte die we ervaren als beloning voor wat (al te veel?) denkwerk.
En hoe meer je weet, hoe beter je weet dat je niets weet
Zo in feite onze nietige rol al bekrachtigend

En ach, noem mij geen pessimist,
ik ben het nooit zat, in tegenstelling tot jullie allemaal
Zowel lessen over de natuur als over ’t menselijk lichaam zijn jullie zat
Zelfs de mensheid zijn jullie zat
Jullie willen alleen maar sensatie,
hoe smakeloos of leeg ook
Zolang ’t maar nieuw en ’t er in 40 kleuren is

Ziekelijk verslaafde genotszoeker als wij zijn,
kunnen wij ons alleen wapenen tegen de wereld
door middel van het theoretiseren en filosoferen
over onze dramatische levensloop
en de manier daar mee om te gaan
Sekten, XTC-Pillen, materialistisch escapisme,
Het nieuwste toverwoord
‘beleveniseconomie’

We stoppen onszelf zoveel mogelijk vol
met de meest mooie, intense ervaringen
als het maar sensationeler, extremer kan
en hoe meer we ervaren,
hoe extremer de prikkels moeten worden,
willen ze nog echt indruk op ons maken

Al wat rest is een flankje hoop en liefde,
zij het sluimerend,
afgedekt voor de buitenwereld
Dit raakt de kern van ons bestaan

Op zoek naar de bevestiging van ons zijn,
in het hier en nu
alleen lijkt het zegel,
waarmee ons bestaan bevestigd moet worden,
met waterverf bedrukt
En vervalt zo in ongrijpbaarheid