Zwarte striemen maken me verlangen
Hij doet me blozen al kleuren mijn wangen niet.
He, kom eens wat dichter en fluister iets in mijn oor
Het hoeft niet veel te zijn maar doe het me even voor,
Leuk je te ontmoeten
Blijf nog even dat zul je wel moeten,
Hopelijk onthoud je mijn naam
Dan vergeet ik nooit je faam,
Kijk in mijn ogen en spreek heel zacht
Misschien ontmoeten we elkaar wel nog eens in een nacht,
Overdag zie ik je al te vaak
Waar ik woon? dat is mijn zaak
Praat nog eens met me in mijn gedachten
Ik blijf niet altijd wachten,
Tot jij de moeite vind
Die ons tweetjes verbind,
Waarom ik het niet waag?
Ben ik het niet die je uitdaag,
Of was dat dat meisje naast je op de bus
Die gaf je toch zo’n uitdagende kus,
Ik was toch de enige volgens jouw onzichtbare brief
En ik maar denken ‘o wat is hij lief,’
Toch telkens als ik je betrap dat je zit te staren
Wou ik dat wij samen waren,
Logisch toch
Jij met je zwarte haren
Later zullen wij de wereld bevaren!