Hij zat altijd in mijn hoofd met rede

zinnen vormen, plannen smeden

Voerde verhalen in met tien vingers

bedekte woorden feestlijk als slingers

Mijn sponsor, steun en toeverlaat

Eerste hulp bij ongelukken, kwaad

als ik weer eens de gebeten hond

of me van de dommen hield, verstond

Hij mijn talen beter, formuleerde

anders waar ik mensen mee frustreerde

Zonder hem had ik blauwe ogen

lasten op schouders zwaarder gewogen

Vrij van onderhoud, gaf ik hem onderdak

tot hij zomaar ineens beide benen brak

Ontslag nam, zich zetelde in een ziektebed

Sigaar erbij genietend van de WAO-wet

Dagen waren nooit meer echt als vroeger

Verhalen nooit meer zo mooi als toen

Als ik ooit woorden sprak die de zijne benaderden

waren ze gekopieerd van hem ongegeneerd

Wat de schulden ook bedroegen

betalen kon ik ze niet meer, geen geld

Geen motivatie vloeiend door mijn aderen

had ik plotseling elke zin te spreken voorbijgepraat

en was het voor slappe excuses aan zijn adres

toch echt te laat