Eindelijk
Het licht brand.
De uitgang is een woord.
Niemand kijkt en niemand slaapt.
Ik dwaal en jij verdwaalt
in de waanzin die
we delen.
Vanacht in het moment dat
het licht dooft
en woorden en stemmen
ons vinden
en iedereen ziet wat wij
hebben misdaan
met kreupele
gedichten en het verlangen
niets meer te
koesteren.
Reacties op dit gedicht
| Erna Muermans: | Zondag, oktober 26, 2003 19:18 |
| dit is droef en eenzaam in gevoel... het hoeft niet altijd zo te zijn... maar het gevoel weer prachtig neer gezet liefs Erna |
|
| lani: | Dinsdag, oktober 21, 2003 10:06 |
| een gedicht dat droef door me heen gaat, konden mensen maar echt omarmen-warmen-liefzijn... kreupel zijn we allen victor, vergeet het koesteren niet!! knuff x-x-x |
|
| Green Tea: | Maandag, oktober 20, 2003 13:08 |
| Een doordenkertje , prachtig verwoord! Graag gelzen Victor! Liefs , Green Tea. |
|
| Jeffry: | Zaterdag, oktober 11, 2003 17:04 |
| Subliem geschreven, om echt bij na te denken! | |
Over dit gedicht
| Auteur: victor ruhlmann | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||