Maan
We liepen die avond hand in hand
Betovert door een roes van intimiteit
Enkel ons tweeën alleen op de straat
Even los van de werkelijkheid
Dit was ons afscheid
Want jij moest gaan
We keken die avond
naar dezelfde maan
Voordat de bus onze levens weer scheidde
Hebben we elkaar nog een zoen gegeven
Met elke meter die de bus vooruitging
Weer een meter terug naar ons leven
We hebben elkander
Nog een paar keer gebeld
Maar dat wat er was
Is langzaam verwelkt
Ik vraag me soms af
Hoe het jou is vergaan
Maar ik weet dat we kijken
Naar dezelfde maan
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Dinsdag, maart 16, 2004 21:37 |
| Sprakeloos stil... Liefs Elizabethh. |
|
| joni heylens: | Maandag, oktober 20, 2003 20:06 |
| Kelly, dan zijn we met twee. Fanclubje oprichten? ;) Nee, serieus, je schrijft prachtig Marten. Greeetzzz, Jonike |
|
| Marlies: | Zaterdag, oktober 11, 2003 18:51 |
| Prachtig! je hebt gelijk... (maar betoverD is met een D) Liefs |
|
| Jardewing: | Zaterdag, oktober 11, 2003 14:48 |
| Bedankt voor je reactie, maar het is niets vergeleken met jouw gedichten Groetjes °*° Jardewing °*° |
|
| kelly meyvis: | Zaterdag, oktober 11, 2003 13:58 |
| prachtig marten je blijft mijn grote idool | |
Over dit gedicht
| Auteur: Marten | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||