Besluiteloos druipt het kaarsvet

zweetplekken onder mijn oksels

ik zweef, waarin weet ik niet maar

vlieg, mijn voeten raken de grond

Al lang niet meer de man, mens

die was, geboren werd, gewogen

gewassen, aangekleed, naakt

de ziel, verkrampt, verstuikt

Gescheurd de banden, geen pleisters

op de wonden, eerder zout gestrooit

infecties laten zelfs ten wensen over

ben ik slechts met mij alleen

Duister donker schuilt het beest

in mij, het hol, de grot, spinnerag

hou de wacht, voordat ik van mezelf

vlucht recht tegen de berg omhoog

Lik mijn wonden het bloed kruipt

waar het niet gaan kan, teruguit

de hartklep langs, de kamer in

adem ik zuurstof uit, in wolkjes

Van binnen doorgestoken kaart

speel vals, bedrieg de boel, pokerface

lieg me voor, hou mij voor de gek

trillende handen, lachende vingers

Wijs me aan ik sta hier, zie me

weet dat ik het ben, niet wat je hoopt

geen prins, geen held, maar woorden

losse flarden, maken mij tot mij

Besef dat nooit meer op zal staan

jouw droom, de wens die vader

van jouw gedachten is, verbied ik

ooit nog mij te vergelijken met wie dan ook