Zwart gif
Het verlies is zo groot
elke keer weer
De pijn te verdragen
maar het verdriet hevig
zoals je toch al wist
hoe het zou gaan.
Een schok
een einde
aan alles
Weggeslingerd in het duister
met een zwak licht
in de verte
Elke keer weer
werd het licht uitgedaan
Alleen gelaten
en verdronken
in het zwarte gif
van eenzaamheid.
Reacties op dit gedicht
| MirteYase: | Donderdag, december 18, 2003 09:29 |
| Hai, Maar nu niet meer!!! Toch? xxx Mirte |
|
| Worteltje: | Dinsdag, december 02, 2003 11:33 |
| Zo zielig.. maar zo mooi.. Take Care kus Marieke |
|
| Harrie Oosterwaal: | Maandag, oktober 13, 2003 11:12 |
| Chichi dit is een mooi gedicht. Ik zat het met kippen vel te lezen groeten Harrie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Chichi | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 12 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||