Het is niet eerlijk
Net gevonden nu alweer kwijt tot mijn grote spijt
Loslaten kan ik het niet
Daarvoor heb ik teveel verdriet
Jij wilt niet dat ik het weet
Jij hebt pijn en toch mag ik er niet voor jou zijn
Bellen of langsgaan ook niet
Juist dat doet mij zoveel verdriet
Jij die je dapper tegen de pijn verzet
Die vecht in deze zinloze strijd
Net heb ik je weer gevonden
Ik wil je nog niet kwijt
Waarom jij?
Waarom nu?
Huilen mag ik niet
Maar toch doe ik het stiekem als ik alleen ben en niemand me hoort of ziet
Ik kan nergens heen met mijn verdriet
Ik sta niet alleen in mijn verdriet maar toch wil ik dat niemand het ziet
m`n zus heeft het vertelt heeft mij vandaag alweer gebeld
Nu rollen de tranen over mijn wangen van woede van de pijn
Het is niet eerlijk waarom kun je straks niet meer bij ons zijn?
Je vertelt niet wanneer
We komen er wel achter op een keer
Alles waar ik voor gevochten heb na wikken en wegen durfde ik het aan
1 keer heb ik je nog maar gezien
hoopte dat het vaker zou gebeuren dat je echt m`n oma zou worden misschien
je bent nog te jong om te gaan hoop ook dat je nog lang overeind blijft staan
alhoewel wat zal voor jou beter zijn?
Wil je nog wel verder leven met deze pijn?
Zal het toch heel misschien wel beter voor jou zijn?
Te laat waarom heb je het niet eerder gezien dan hadden ze er nog wat aan kunnen doen misschien,
Dan hadden we nu niet gehoord dat je ons snel verlaten gaat
Maar je wist het net je kwam er achter veel te laat
Het is niet eerlijk het is niet fair straks ben je er niet meer
En dat weten doet zo verschrikkelijk veel zeer

eindelijk de moed gevonden om het op het net te zetten doordat
op 09-10-2003 is mijn oma die pas 62 was en ik pas 2 keer gezien heb overleden na een gevecht van 2 maanden tegen kanker voor haar dit gedicht