Ze vloeien uit mij ogen
Blijven steken op mijn wang
Weeg ze weg met een enkele beweging
En toch blijft de angst

De woorden in mijn hoofd
Schrijf ze weg op het papier
Vluchtend naar een uitweg
Voor mij de enige manier

De waarheid laat me weten
Dat ik beter alleen kan zijn
Wetend dat ze me niet begrijpen
Houd ik me stil en klein

Donkere gedachten blijven spoken
Handen tastend naar gevoel
Pijnlijke gedachten,
Steken als messen in mijn lichaam

Een lichte streling over mijn wang
Mijn liefde bleef verborgen
Voor jou gevoelens ben ik bang

Had het zorgvuldig opgeborgen
Toch viel het open voor mijn ogen
De donkerste gedachten kwamen naar buiten
Mijn depressie is niet langer vervlogen