De depressie en het licht.

En…als ik nu eens dood ging
en alles nu voorbij was
wie weet wat er dan zou kunnen
dan kon misschien wel alles.

Ze zouden me rap vergeten zijn
en niet verweren van de pijn
een fait divers, een rare dag
en oeps, ‘t was al voorbij.

Een dag van show, oeioei, ochot
en ieders leven is bijna kapot
maar op ‘t einde van de dag
is er opnieuw een lach

Behalve hier en daar…
‘hier’ is ‘t voor de sier
maar ‘daar’ is’t echt
ik weet het, ‘daar’ is’t waar.

En…als ik nu eens dood ging
dan zou ik misschien zien wat ik nu voel
een traan uit ‘t diepst van je hart
zoals ik er eerder al enkele zag.

Maar iedere traan die je laat wil ik voelen
en iedere lach die je lacht wil ik zien
het geeft me zoveel kracht
dat dan de dood maar wacht.


Jev.