Toch moest je gaan...
Ooit was alles gewoon,
niemand dacht dat het zou veranderen.
Toch is het gebeurt,
en nog wel met jou
Van jou had niemand het verwacht,
iedereen dacht dat je oud worden zou.
Maar nou is er niets dat het verzacht,
de pijn van jou te moeten missen.
Opeens lag je daar,
je kon niets doen alleen maar hopen.
Zonder dat je het wist was je in gevaar,
toen heb je geluk gehad...
Daar lag je weer,
met teveel pijn in je lijf.
Je kon het niet nog een keer,
alles wat je ooit had was op.
Toen je ons verliet was ik erbij,
om je te zien gaan deed teveel pijn.
Maar je zult nooi wijken van mij zij,
en nooit zal ik je vergetn...
Over dit gedicht
| Auteur: sunrise | 
|
|
| Gecontroleerd door: cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||