Er rest me te zeggen
Ik zocht tussen de kaartjes
om iets te vinden dat
op een manier me zeggen kon
wat ik in gedachten had
Maar hoe ik ook probeerde
er was geen enkele juist.
Er was geen waarheid tussen
die m’n gedachten kruiste.
Het viel me zelfs een beetje
loodzwaar op mijn maag
om te zeggen wat ik binnen
in mezelf voel vandaag.
Ik strijd tegen mezelf
om de woorden te achterhalen
en toch lukt het me niet
om gedachten te vertalen.
Dus rest me enkel maar,
want dat heb je verdiend
dat ik nog een ding zeggen kan :
je bent en blijft m’n vriend.
Reacties op dit gedicht
| Erna Muermans: | Donderdag, oktober 16, 2003 21:07 |
| prachtig in eenvoud van taal groetjes erna |
|
| Ana (stacia): | Donderdag, oktober 16, 2003 20:32 |
| De 6 laatste woorden zeggen het helemaal - het moet niet meer zijn. 't Is perfect zo! liefs ana |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||