Vallende stenen
Gerommel van aarde, verhard
verstard de gedachte aan, maakt
plaats voor haat, graniet misplaatst
en dan vallen de stenen
Gehelmde mannen bezorgen
zichzelf kopzorgen, vangen
met netten brokstukken de schade
en dan vallen de stenen
Samen met jou sta ik eronder
kijken vol afschuw naar boven
waar het gevaar ongevraagd op ons af
en dan vallen de stenen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Han Sterk |  
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||