SNURKEN
SNURKEN
Mijn lieve man, hij snurkt
met ongelofelijke kracht
zittend, liggend, of gehurkt
't is een orkest elke nacht.
Dán hoor je een trompet
bastrombone of cimbaal
en denkt, dat kan nog nét
maar het is niet normaal.
Hij kan zich laten opereren
door een snurkende chirurg
maar is bang voor de heren
en wacht tot Ãk hem wurg.
Reacties op dit gedicht
| bieke: | Dinsdag, november 11, 2003 15:09 |
| Heel herkennend, en ik verhuis dan elke nacht, maar kan die laatste optie gaan nemen en hem gaan wurgen, heel leuk... | |
| *Sofieke*: | Vrijdag, oktober 17, 2003 18:59 |
| :-) superleuk geschreven :-) xxx |
|
| Pascal Janssen: | Vrijdag, oktober 17, 2003 17:25 |
| Hahaha, nou daar mag hij dan ook wel bang voor zijn... ... ik zou liever geopereerd worden. Leuk geschreven liefs Pasje |
|
| hadassah: | Vrijdag, oktober 17, 2003 16:29 |
| hahahahaha, stoer gedicht! | |
| Oorlam: | Vrijdag, oktober 17, 2003 15:09 |
| hahahaha, ik ken ook iemand die dat doet en die wil zich ook niet laten behandelen:) | |
| contrôle-freak: | Vrijdag, oktober 17, 2003 15:02 |
| :D | |
| chanti: | Vrijdag, oktober 17, 2003 14:59 |
| heel leuk geschreven en heel herken baar :P xxja | |
Over dit gedicht
| Auteur: Janneke Koster-Baas | 
|
|
| Gecontroleerd door: ;o)x | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||