Omgehakt
Ik ken je al mijn hele leven
Elke vrijdag zag ik je
Elke vrijdag, tussen zes en acht
Niet één keer hebben we elkaar gemist
Je was er altijd
Je was een stukje van het landschap geworden
Je was een vanzelfsprekendheid
Als ik voorbij die plek kwam,
was jij er altijd
Altijd, behalve vandaag
Vandaag was je er niet meer
Vandaag is er een stukje
uit het landschap gehakt
want, je was er niet meer,
Lieve Boom
Reacties op dit gedicht
| Nico: | Maandag, oktober 20, 2003 17:06 |
| hey greet mooi gedicht, khoop da je me nog kent enzo ;) heel mooi! |
|
| Green Tea: | Maandag, oktober 20, 2003 13:31 |
| Mooi gedicht , vreemd hoe sommige 'dingen' je toch zo kunnen raken...stukje sentimentele waarde... Zeer kostbaar! Liefs , Green Tea. |
|
| @Kakien@: | Zondag, oktober 19, 2003 16:01 |
| Om het als een echt 'onmens' te zegge : that's live.. Zo zijn er ook 'bome' die in uw leve worde omgehakt Ze zijn er plots gewoon nie meer boem Van den ene dag op den andere Zulke bome heten dan nie meer bome ma vriende... -xxx- |
|
| boom: | Zaterdag, oktober 18, 2003 22:30 |
| andere bomen zie je misschien niet, maar volgen jou nog wel op een afstandje en lezen je gedichten nog wel. soms laten hij iets van zich horen, soms ook niet. liefs van een ongekende boom. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: greet1002 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||