Een brief naar niemand,

Liefste niemand,
Ik voel me alleen, ik weet het. Waarom toch? Al die lieve mensen die naar me luisteren, die willen helpen. Maar dat kunnen ze niet, is het daarom? Of is het omdat iedereen naar me kijkt buiten hij? Ik had nooit gedacht dat het zo diep zou zitten. Zo diep vanbinnen in mijn kleine hart. Altijd wil ik hem tegen komen, en als ik droom is het over hem. Ik heb zo veel vrienden, maar als ik ze met hem vergelijk, worden ze zo klein, bijna...niets. ik ben bang, dat ik zonder jou niets meer ben. Maar is het al niet te laat? Ik vind mezelf zielig, dom, en belachelijk. En dat allemaal omdat hij niet naar me kijkt. Misschien ben ik het ook wel? niet dan? Als ik niet meer zonder hem kan leven? maar is dat de waarheid? Ik weet het niet meer. Ik kan er niet meer aan uit. Please niemand help me. Jij bent mijn laatste hoop.

Liefs ME