het vlammetje is ontstoken
als een kaars die langzaam brand
voel ik me langzaam groeien
want de warmte laat me smelten
en mijn liefde voor jou groeit met de tijd
het vlammetje is ontstoken
en ik druip aan alle kanten
en het gekke van deze kaars zal zijn
dat alleen jij hem nog uitblazen kan
Reacties op dit gedicht
| witje: | Zondag, oktober 19, 2003 22:23 |
| Zalig om te lezen geniet er maar met volle teugen van. liefs witje |
|
| Robski: | Zondag, oktober 19, 2003 20:36 |
| Mooi Rep :D ... maar niet helemaal opbranden dan he... op tijd ff bijvullen ;) Groetjes, Rob |
|
| Phoweyk: | Zondag, oktober 19, 2003 13:50 |
| een kaars begint met een klein vlammetje die door groeit tot een volgroeide vlam, die nog moeilijker uitgeblazen kan worden.. knuff Phoweyk | |
| nathalieke: | Zondag, oktober 19, 2003 11:19 |
| prachtig liefdesgedichtje... Blijf maar eeuwig voor haar branden | |
| Jacobs Ivan: | Zondag, oktober 19, 2003 09:19 |
| MOOI !! | |
| christina: | Zondag, oktober 19, 2003 00:40 |
| een echte rep :) slaap lekker he |
|
| Leen Struelens: | Zondag, oktober 19, 2003 00:32 |
| Heel mooi verwoord! Echt prachtig!!! :-) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jasper de Jong |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||