Ochtenddauw.
Ochtenddauw ontfermt zich,
over het onbemande slagveld,
daar waar liefde en haat,
de strijdbijl heeft begraven,
Nieuwe dag snijdt aan,
dwars door de verbeelding,
nog steeds gelovend,
in de doorboorde droom.
Reacties op dit gedicht
| Hugo Serwy: | Dinsdag, oktober 21, 2003 20:49 |
| Om stil van te worden... | |
| eddy daemen: | Dinsdag, oktober 21, 2003 11:09 |
| zeer mooi evi | |
| Pascal Janssen: | Zondag, oktober 19, 2003 17:20 |
| Mooi... | |
| Hans Winter: | Zondag, oktober 19, 2003 14:33 |
| draag ons aan hen op, vraag ons zo droevig als wij zijn in ons lot wat wij anders te zoeken hebben dan een eens oud maar levendig verhaal van verdriet zonder taal en niet te verliezen vrede, en het verlangen ‘en toch’, zo zacht als een deken van dauw, zo nog niet hoorbaar wachtend als haar glans alsof het reeds mocht, daar over deze verloren gevochten, door ons zo te laat al vroeg gezochten tot morgen te |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evi | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 19 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||