je liet me staan
Jij gaat verder,
ik blijf staan
Je kan van mij toch niet verwachten,
dat ik met je mee zou gaan.
De littekens nog te diep,
de wonden nog open en gevuld met bloed.
De pijn nog schrijnend,
bedwelmd onder je moed.
Ik veracht je,
maar ik weet waarom je het doet.
ik blijf staan
Je kan van mij toch niet verwachten,
dat ik met je mee zou gaan.
De littekens nog te diep,
de wonden nog open en gevuld met bloed.
De pijn nog schrijnend,
bedwelmd onder je moed.
Ik veracht je,
maar ik weet waarom je het doet.
Reacties op dit gedicht
| Marije Lagendijk: | Woensdag, oktober 22, 2003 13:19 |
| Super! Weinig woorden, maar zo veelzeggend! Ben onder de indruk... Groetjes, Marije |
|
| lieverdje: | Dinsdag, oktober 21, 2003 15:08 |
| mooi gemaakt ondanks een nogal triestere achtergrond..t komt allemaal wel goed, je mag altijd contact opnemen met me als je wilt |
|
| MayadeBij: | Dinsdag, oktober 21, 2003 14:13 |
| Mooi.. | |
| ..leegte..: | Dinsdag, oktober 21, 2003 13:35 |
| prachtig | |
| candy2: | Dinsdag, oktober 21, 2003 13:31 |
| mooi gedichtje. | |
Over dit gedicht
| Auteur: ik ben het | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||