epilepsie
mijn kind van negen...
lief en verlegen...
en al zo zwaar is je leven...
vaak draai jij je ogen weg...
en hoort dan niet wat iemand je zegt...
we willen je helpen maar weten niet hoe...
naar zo'n aanval ben je vreselijk moe...
pijn in je hoofd...
je lichaam nog verdoofd...
langzaam kom je weer bij...
en iedereen is weer blij..
mijn kind van negen...
hoop dat deze ziekte ooit weg gaat uit je leven...
lief en verlegen...
en al zo zwaar is je leven...
vaak draai jij je ogen weg...
en hoort dan niet wat iemand je zegt...
we willen je helpen maar weten niet hoe...
naar zo'n aanval ben je vreselijk moe...
pijn in je hoofd...
je lichaam nog verdoofd...
langzaam kom je weer bij...
en iedereen is weer blij..
mijn kind van negen...
hoop dat deze ziekte ooit weg gaat uit je leven...
Reacties op dit gedicht
| Para**Wijffie: | Vrijdag, november 11, 2005 21:00 |
| heb zelf ook vanaf jonge leeftijd epilepsie..ik hoop echt dat je kindje eroverheen groeit. sterkte! *knuf* |
|
| Zasan: | Woensdag, oktober 22, 2003 18:51 |
| Prachtig hoe je het opschrijft. Zeker blijven doen als het de strijd een beetje minder zwaar maakt. En sterkte. |
|
| Leen Struelens: | Woensdag, oktober 22, 2003 18:17 |
| Mooi geschreven. Heel veel sterkte toegewenst!!! Probeer de goede moed erin te houden! xxx | |
| vinkje: | Woensdag, oktober 22, 2003 17:30 |
| :-( sterkte aan jullie. Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: natalja | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 22 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||