dagelijks gebed
De tijd is zwart,
een steen die koud
in de tuin ligt te rotten
tussen bladval,
botte takken en
naaktslakken die
niet meer sporen.
Waar ik sta
wordt niet meer gebouwd
en waar ik loop
worden geen wegen aangelegd.
Bestemmingen
gaan al eeuwen aan mij voorbij
en zo ik al vertrek,
dan zonder reisdoel.
O nee, het heden is niet
aan mij besteed
en als het dat is,
geef ik het meteen weer door.
O nee, het verleden is
mij geen enkele troost
en als het dat wel is,
verdriet het me zeer.
O nee, de toekomst ligt niet
aan mijn voeten
en als zij er ligt,
stampstop ik haar de grond in.
Ik haat mezelf
in dit voorbijgaan om niets,
een zucht van verveling
die moet worden verbeten,
een besef van waardeloosheid
dat moet worden gekrenkt,
lachend en
ziedend en
lullend
samen
een steen die koud
in de tuin ligt te rotten
tussen bladval,
botte takken en
naaktslakken die
niet meer sporen.
Waar ik sta
wordt niet meer gebouwd
en waar ik loop
worden geen wegen aangelegd.
Bestemmingen
gaan al eeuwen aan mij voorbij
en zo ik al vertrek,
dan zonder reisdoel.
O nee, het heden is niet
aan mij besteed
en als het dat is,
geef ik het meteen weer door.
O nee, het verleden is
mij geen enkele troost
en als het dat wel is,
verdriet het me zeer.
O nee, de toekomst ligt niet
aan mijn voeten
en als zij er ligt,
stampstop ik haar de grond in.
Ik haat mezelf
in dit voorbijgaan om niets,
een zucht van verveling
die moet worden verbeten,
een besef van waardeloosheid
dat moet worden gekrenkt,
lachend en
ziedend en
lullend
samen
Reacties op dit gedicht
| Anton van Amerongen: | Vrijdag, oktober 24, 2003 21:57 |
| Bedankt Jannie en nachtvlinder, voor de reactie, heel lief van jullie! Groetjes, Anton |
|
| Janny Hoogendam: | Vrijdag, oktober 24, 2003 16:20 |
| oeiii, wat moet ik hier op zeggen. 1. een dijk van een gedicht! 2. Heel bijzonder 3. Jij bent een gedichten-wonder... 4. wou dat ik zo schrijven kon 5: Knuffie voor jou xxx |
|
| n8vlinder: | Vrijdag, oktober 24, 2003 13:35 |
| elke dag is een lach ook al zie je niet altijd die lach. liefs. |
|
| Anton van Amerongen: | Vrijdag, oktober 24, 2003 11:32 |
| Dank je wel Laurens. Er zijn ochtenden dat ik ook redelijk monter opsta, ondanks alles. Groet, Anton |
|
| Laurens Windig: | Vrijdag, oktober 24, 2003 11:27 |
| Wij zitten in hetzelfde schuitje en toch sta ik iedere ochtend weer vrolijk op! Heeft wel iets dit gedicht!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Goony | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||