Het is al laat
het regent hard
de lege straat
brult zijn smart uit
in de lege avond
vele bange benen vluchten
achter verholen pakjes
onvergeten verdriet
Daar loopt hij dan
met zijn ver afgesleten hart
smartelijk leeg als die straat
verscholen onder pakjes
met de ratten in de straat
vlucht hij naar huis
en naar bed,
want het is laat