laat me met rust
Nee...
ik kan er niet over praten
wil er niet over praten
de wond is nog te vers
Ik dacht dat het over was
ik was alles aan het verwerken
was het pijnlijke gevoel een beetje vergeten
maar toen begon je weer
Het begint weer van voor af aan
maar ik kan er niet over praten
wil er niet over praten
want niemand kan mij helpen
vijf jaar lang doe jij mij dit al aan
ik kan niet meer slapen
ik ben bang voor jou
laat je me ooit met rust?
Als je er niet bent
dan denk ik aan je
je bent overal
je laat me nooit met rust
je woorden raken me
heb je dat niet door?
snap je dan niet
dat je me langzaam kapot maakt
verdriet doet
laat me met rust...
Reacties op dit gedicht
| Amanda Christina: | Maandag, oktober 27, 2003 15:12 |
| Jezus... probeer met die persoon te praten Simone want zo kan het toch niet langer doorgaan? Die persoon (DIE JOU MET RUST MOET LATEN!) is een gewetenloze eikel/trut. Ik hoop voor je dat alles goed met je komt. Echt waar! xxx Mandy |
|
| Pascal Janssen: | Vrijdag, oktober 24, 2003 23:20 |
| Oef, wat een zware kost. Heel veel sterkte en probeer er boven te staan. Liefs Pasje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: simone21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 oktober 2003 | ||
| Thema's: | ||